Uyanır uyanmaz soğuk beton zeminin sertliği genç kadını titretti. Hafızasında derin bir boşluk vardı, tek bildiği kız kardeşine ulaşması gerektiğiydi. Karanlık bir figürün sessizce onu izlediği hissi, her köşe başında tüylerini ürpertiyordu. Binanın sessiz sakinleriyle konuşmaya çalıştığında, bu insanlar sıradan birer kiracı olmaktan çok uzaktı. Onlarla temas kurar kurmaz, çevrelerinde korkunç olaylar zinciri başlıyor, apartmanın ruhu canlanıyordu. Her kapının ardında bir başka karanlık sır saklıydı ve koridorlar sinsice kendi kendine şekil değiştiriyordu. Kadın, bir labirentte sıkışmış gibi hissetti; zaman ve mekân artık anlamını yitirmişti.
